همایش "مولانا و عطار" در مشهد آغاز شد
غلامرضا اعوانی: جهان به عظمت عارفان ما پی برده است .
رییس مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه اظهار داشت: کمال سخن در اندیشه است، که این اندیشه در کلام مولوی متجلی است.
غلامرضا اعوانی در همایش «زبان و اندیشه مولوی با نگاهی تطبیقی به عطار» که صبح امروز در تالار فردوسی دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد آغاز شد، با ارایه مقالهای به موضوع زبان و اندیشه در نظر مولانا پرداخت و گفت: زبان و اندیشه در تفکر مولانا بسیار گویا است و عظمت مولانا بر کسی پوشیده نیست، و اگر از مثنوی به «تفسیر قرآن» تعبیر کنیم، بیراه نرفتهایم.
وی افزود: مثنوی مولانا با معانی دقیق، سراسر اسرار و حقایق و لطایف و اشارات قرآنی است، که حتا میتوان گفت با بسیاری از کتابهای مقدس نیز برابری و تشابه، و از برخی جهات برتری دارد.
اعوانی با بیان اینکه مولانا یک فیلسوف و اندیشمند است، نه یک شاعر، گفت: عارفان ما بزرگترین متفکران و اندیشمندان، نه تنها در سطح ایران، بلکه در سطح جهان هستند، که جهان به عظمت آنان پی برده است.
رییس موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه، زبان و اندیشه مولانا را زبان معنا و اشارات دانست و گفت: زبان مولانا زبان اندیشه، معنا و اشارات است و این چیزی است که دنیا به آن نیاز دارد؛ کمال سخن در اندیشه است که این اندیشه در مثنوی متجلی است. «خلق بی پایان ز یک اندیشه بین / کشته چون سیل روانه بر زمین»، که بیان دقیق اندیشه و حکمت است.
وی تصریح کرد: کمتر کسی در جهان ما چون مولانا توانسته است حکمتهای الهی را اینگونه بیان کند و کسی در بیان عرفانی در تمام دنیا به پای او نمیرسد.
غلامرضا اعوانی زبان مولانا را زبان حقیقت بیان کرد و گفت: زبان بدون حقیقت نمیشود و از نظر مولانا زبان باید با حقیقت ارتباط داشته باشد.
رییس کمیته علمی این همایش با بیان اینکه زبان به سه گونه زبان «قال»، «حال» و «وجود» است، به بررسی آن در شعر مولانا پرداخت و گفت: انسان نباید به «قال» کفایت کند؛ بلکه باید آن را به زبان «حال» و بعد به زبان «وجود» برساند، چون زبان «حال» از زبان «قال»، و زبان «وجود» از هر دو آنها برتر است.
این پژوهشگر فلسفه افزود: مولانا اشعار و داستانهای بسیاری به زبان «حال» دارد؛ از جمله داستانی درباره هدیه دادن. درباره زبان «وجود» که برترین زبانها است، مولوی از معدود افرادی است که به آن رسیده است.
وی با اشاره به بیتی از مولانا به هستیشناسی عجیب او اشاره کرد: کاش که هستی زبانی داشتی / تا ز هستان پردهها برداشتی.
اعوانی شخصیت انسان را در زبان او عنوان کرد و گفت: سخن و کلامی که انسان میگوید، به معنای بروز و ظهور شخصیت اوست و مولانا این سخن زیبای امام علی (ع) را که انسان در زیر زبانش پنهان است، بسیار زیبا میسراید.
وی افزود: زبان باید به کلام حق متصل شود، که در شعرهای مولوی میتوان این سعی را در اتصال زبان به زبان حق دید و در واقع مثنوی مولوی اسرار ولایت را به زبان، بیان میکند.
مطالب مرتبط:
سالروز تولد مولانا جلال الدین محمد مولوی